SELMA i magiczne korale

Product Description

Książka znalazła się wśród 41 tytułów, które powalczą o Nagrode Europy Środkowej Angelus 2013.

Cóż mogę powiedzieć o tym tekście. Chyba najpierw to, co najważniejsze. Czytałem, nie mogąc się oderwać; było to coś niezwykłego. Czasami przez znakomite opisy – choćby garażowych koncertów. Czegoś takiego o muzykowaniu nastolatków i to napisanego tak brawurowo nie czytałem. Wydawałoby się, że analizy przechodzenia w różne tonacje, improwizacje gitarowe, chwyty, syntetyzatory… genialnie, z byle czego montowane wzmacniacze – no nie, z tego nie da się stworzyć kilkunastostronicowego rozdziału, fascynującego jak najlepszy poemat.

Zwyczajny garaż. Muzycy młodzi… nie zdążyli na karnawał Solidarności. Dopiero ogłoszenie stanu wojennego tworzy z nich pokolenie. Chłopcy grający najbardziej współczesną im muzykę, a jednocześnie ci, co drukowali nielegalne ulotki, malowali antykomunistyczne napisy, ci, którzy szli na manifestacje, gdzie tłukło ich pałami ZOMO… (…)

Ta opowieść wiele mi wyjaśnia. Po przeczytaniu jej czuję się mądrzejszy, mogę na nowo spojrzeć i na tamten czas, i na siebie. Ciągle – pisząc to – boję się, że nie umiem oddać wartości tej opowieści, czasem rozważań, nagłych nawrotów do historii. Tego nie da się nawet porządnie zasygnalizować. To trzeba przeczytać, aby doznać niezwykłego uczucia, że z pomocą autora dotknęliśmy prawdy o sobie. Ale nie tylko. Otrzymaliśmy coś niezwykłego: chwilę wspaniałego przeżycia. Bo po to się czyta książki.

(…) Kiedyś irlandzki opowiadacz i myśliciel powiedział mi: – Jeśli nie umiesz siebie opowiedzieć, to nikt cię nie zrozumie. Ci mniejsi, jak my, żeby byli widziani, muszą siebie opowiedzieć. Ci ogromni, imperialni, nie. O nich i tak wszyscy gadają ze strachu.

A ta książka opowiada tak, że aż żal kiedy się kończy.

Ernest Bryll

Czy można dziś interesująco opowiedzieć o Karnawale „Solidarności” i o konspiracji stanu wojennego?

Zmierzył się z tym Andrzej Jarczewski w powieści dokumentalnej (tak to chyba trzeba zakwalifikować) pt. „Selma”. Jest to sfabularyzowana, oparta na autentycznych zdarzeniach opowieść o grupie gliwickiej młodzieży, która działała w latach osiemdziesiątych w małej konspiracji. A osią tej niezwykłej historii jest dziewczyna o pseudonimie SELMA, fascynująca i dziwna. Wokół niej kręci się powieściowy świat.

Czytelnik dowiaduje się rzeczy nieprawdopodobnych, ale prawdziwych. Pisał to świadek i uczestnik tamtych wydarzeń. Dlatego ta książka ma podwójną wartość: poznawczą i literacką.

Michał Wroński, Śląsk